نگاه کردن به آدما از رو تصویر و عکسشون هوارتا تفاوت داره با اینکه شما باهاش هم کلوم بشی، اختلاط کنی!طرز فکرشو و مسیر و خطِ فکریشو پیدا کنی . ببینی میتونی ازش چیزی یاد بگیری یا صرفا یه خوش عکسِ پایه ی اومدن به کافی شاپ و سینماست؟!
لبخند آدما رو از پشت تصویراشون معنا نکنید؛حتی حرفایی که بقیه از اون آدمِ توی عکس میگن یا با اشاره تو خیابون نشونتون میدن براتون مهم نباشه. 
شناخت آدما وقتی باهاشون هم قدم میشی و نمیفهمی خورشید کِی غروب کرد مشخص میشه، از دَر و دیوار حرف بزنی و کلی چیز میز تو ذهنت وول بخوره، اصلن نگاش کنی بگی "چقدر خوش استایلِ منم باید بیشتر به خودم برسم" ، شناختن آدما  از اینکه " دمش گرم چقدر واسه پیدا کردن آهنگای خوب و درجه یک وقت میذاره و تهشونو دَر میاره " شروع میشه 
مگه نمیخواید آدما رو بشناسید؟پس باهاشون حرف بزنید، قدم بزنید، سفر برید حتی.
آدما توی عکس با لبخنداشون گول زننده ترین آدمای دنیان.