- © زهـــــرا خســـروی
- ۳ نظر
نوشته بودم تقصیرِ هیچ کداممان نیست ولی قهریم او غرقِ کتاب خواندن و دغدغه ی آزمون وکالت من با سی متر فاصله لَم دادده ام به کاناپه و شکرستان میبینم
نوشته بودم تقصیر هیچ کداممان نیست ،چیزهایی را دیده ام و شنیده ام که نه دیده و نه شنیده اما اصرار دارد و باید تن به این اجبار بدهم ، و هزار بار به خودم گفته ام چه اجبارِ لعنتیِ ااعصاب خوردکنی که تمامِ عمر باید به دوشم بکشم
تقصیرِ درکمان از هم است ، تقصیر این اختلافِ سنی که چند دهه ای میشود
لعنت به همه ی اجبارها؛ لعنت
