از رنجی که می برم

هنوز هم وقتی میایم "بیان" دست راستم موس را به سمت تبلیغات نداشته  بالا سمت چپ صفحه هدایت میکند، هنوز هم وقتی میایم "بیان" منتظرم  «رنگ قرمز »نظرات تایید نشده را ببینم و هنوز هم فکر میکنم میتوانم فیلد عنوان را خالی بگذارم ،به دنبالِ میزکار وبلاگ و «ثبت» مطلبِ جدید، هنوز هم فکر میکنم میتوانم خودم با همان سواد ابتدایی برنامه نویسی یا چه میدانم به کمک "سایکو" هر طور که خواستم وبم را طراحی کنم و از بازکردنش لذت ببرم !

هنوز هم به وبِ ایما سر میزنم به نوشته های ملتهبِ رو به انزجار اِلی که تاریخِ آخرش برمیگردد به سه سالِ پیش ، به شادانِ نقی زاده که رفت به حدیث و یادداشت های روی بالکنش ! هنوز هم فکر میکنم باید آخر آدرس بنویسم "دات کام"! دلم برای عنوانِ قبلیم تنگ شده برای " کِراشِ فالش های افکارم به من!" هنوز هم پایین وبلاگ به دنبال خلاصه آماری که " وبگذر" در اختیارم میگذاشت میگردم ، برای قسمت پروفایلی که مشخص کرده بود و لازم نبود دو سه پارگراف بنویسم فلان و بهمان و بیسار خودش از من میپرسید کتاب های مورد علاقه ات چیست؟خودش نوشته بود کدام ورزش را دوست داری و..

+بلاگفا دات کام بخیر..